Alay edilen insan neden bunu saklama ihtiyacı hisseder?

Böyle bir genelleme yapılabilir mi bilmiyorum ama kendi adıma konuşacak olursam ben alay mağduru olduğumu ailem dışındaki herkesten deli gibi saklardım.  Hatta aile derken de çekirdekten bahsediyorum. Şu anda halen çok yakınımda olan bir arkadaşımla okulun bahçesinde yürüdüğümüzü hatırlıyorum da…Arkamızda iki-üç (arkamı dönmeye cesaret edemediğimden sayılarını bilmiyorum) çocuk benimle ilgili bir şeyler söylüyorlardı. Arkadaşımın benim lakabımdan haberi olmadığından bıdı bıdı bir şeyler anlatıyordu. Bense onun anlattıklarına konsantre olmakta çok zorlanıyordum çünkü bir an önce oradan yok olmak istiyordum. Yıllar sonra en yakınımdaki insanlardan biri olan kendisine benimle bizim okulda çok dalga geçtiler dediğimde çok şaşırmıştı. Ne garip…Oysa insan anlatsa ne kadar rahatlar… Ama o an düşünememiştim nedense bunu. Şimdiyse gelip bu blogu açıyorum. Zaman sen çok güzel bir şeysin 🙂 Herneyse konuya dönelim. Neden saklıyoruz? Ya da saklıyor muyuz?